Pagina's

Teff

Teff (Eragrostis tef) is een grassoort en een graansoort, al zullen de meeste mensen er nog nooit van gehoord hebben. Het is een gewas uit het geslacht van de liefdesgrassen (Eragrostis) en is inheems in grote delen van Ethiopië en Eritrea, ooit een deel van Ethiopië, maar recent afgescheiden na een bloedige onafhankelijkheidsoorlog. Het is ook populair in armere landen en gebieden als Somalië, Jemen, Noord-Kenia en Zuid-Soedan. De populareit van teff neemt zienderogen toe en het wordt tegenwoodig ook al in India, Australië en, jawel, de Verenigde Staten verbouwd.
Teff is kan een hoogte bereiken van zo'n 120 centimeter en is in principe een eenvoudig te verbouwen gewas: het houdt van temperaturen tussen de 10 en 27oC . Bovendien kan teff tegen droogtestress (tijdens de droge periodes in de woestijn) en tegen wateroverlast (tijdens de natte periodes). De maximale productie wordt behaald op akkers die rond de 2,000 meter hoogte liggen.

Teff zou zich hier eigenlijk niet zo op zijn gemak moeten voelen want de bloemen moeten eigenlijk ook nog eens twaalf uur zonlicht per dag hebben. Toch wordt het gewas soms in ons land verbouwd. Het areaal aan teff in Nederland bedroeg in 2005 zo'n 240 hectare. Doordat de verkoop achter bleef en de consument niet veel van de positieve effecten van het product wist, wordt de graansoort tegenwoordig alleen nog maar geteeld op proefvelden.
In diens thuislanden is teff echter een belangrijk voedselgewas. Daar wordt het gebruikt voor platte broden met de namen als injera, keyta of laxoox. Daartoe mengt men teffbloem met water en laat het mengsel enkele dagen gisten, precies zoals bij zuurdesem. Hierdoor krijgt de injera een lichtzurige smaak. Vervolgens wordt het in platte koeken gebakken.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Eragrostis, is een combinatiewoord uit het Grieks, waar erao (εραω) 'verliefd zijn' betekent en anthemion (ανθεμιον) een verkleinwoord is van anthos, wat 'bloem' betekent. Samen is dat dus zoiets als 'verliefd zijn op bloemetjes'. Het tweede deel tef is vermoedelijk afgeleid van een Ethio-Semitische woord tff, dat 'verloren' betekent en de superkleine graankorrel beschrijft.

De grootte van de teffkorrels is inderdaad miniem, want 150 korrels wegen evenveel als één tarwekorrel. Daardoor is het fysiek onmogelijk om de vliesjes van de zaden af te slijpen en is teffmeel dus altijd volkorenmeel. Toch is dat geen probleem omdat één halm zoveel korrels ontwikkelt dat hij uiteindelijk het gewicht ervan nauwelijks meer kan torsen.

Is teff uit voedingskundig oogpunt een interessant gewas? Het bevat geen gluten en is dus geschikt voor mensen met een glutenintolerantie. Het zit bovendien boordevol waardevolle micronutiënten (vitamines en mineralen), waaronder ijzer, calcium, koper en mangaan.

Vreemd dat we wel quinoa helemaal uit Zuid-Amerika halen, terwijl we geen homegrown teff willen consumeren. Onbekend maakt onbemind, zullen we maar zeggen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten