Pagina's

Amarantzaad

De tweehuizige amarant (Amaranthus palmeri) is een plant, die inheems is in het grootste deel van de zuidelijke Verenigde Staten. De bladeren, de steel en de zaden van deze amarant zijn, net zoals vele andere amarantsoorten eetbaar en zelfs zeer voedzaam. De soort werd ooit wijdverspreid geteeld en gegeten door de Noord-Amerikaanse Indianen. Andere gerelateerde amarantsoorten werden zijn duizenden jaren lang als bladgroente verbouwd in Mexico, Zuid-Amerika, het Caraïbisch gebied, Afrika, India en China. Dat begint dus goed, zal de lezer nu opmerken, maar deze plant heeft een duister kantje.
 De tweehuizige amarant kan giftig zijn voor vee omdat het, precies zoals spinazie, nitraten in zijn bladeren kan opnemen. Op zich is dat geen probleem, maar tegenwoordig wordt vooral in de Verenigde Staten uitbundig met kunstmest gestrooid om de oogst de grond uit te laten schieten. In dergelijke verpeste landbouwgronden kan de tweehuizige amarant zoveel stikstof uit de bodem opnemen dat het zo'n grote hoeveelheid nitraat bevat dat het zelfs voor de mens vergiftigingsverschijnselen kan opleveren.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Amaranthus, is afkomstig uit het Oud-Grieks, waar ά-μάράινω (a-maraino) een betekenis had als 'niet verwelken' en het verklaarde de langdurig bloeiende bloemen van deze familie. Het tweede, deel, palmeri, eert Dr. Edward Palmer (1831-1911), die als bioloog in Mexico naar planten speurde.

Omdat men in Amerika nauwelijks meer weet heeft van de voordelen van de natuur, zijn de meeste mensen vergeten dat je ook groente van de boer of uit je eigen moestuin kunt halen. Daar eet bijna niemand meer groente, zelfs niet die uit de supermarkt. Simpelweg te duur voor de steeds maar groeiende onderklasse.
Wat er dus met de tweehuizige amarant gebeurt, is een treurig voorbeeld van de commercie. De plant is verworden van een voedzame groente tot een lastig onkruid omdat andere planten meer opleveren. Hij is veroordeeld tot een plekje in de berm of vergeten stukjes grond, maar hij is nog steeds in staat om problemen op te leveren. Door de toenemende droogte in de Verenigde Staten ziet de tweehuizige amarant kans om stiekem aan een tweede leven te beginnen. Hij kan namelijk veel beter over die droogte van zijn gecultiveerde concurrenten en dus zal de tweehuizige amarant steeds vaker tussen andere gewassen opduiken.

Hier in Nederland is de tweehuizige amarant nog een zeldzaamheid. De Verenigde Staten zijn echter een wereldspeler op het gebied van gemengd vogelvoer en de tweehuizige amarant smokkelt zichzelf soms mee omdat hij tussen zaadproducerende gewassen opduikt. Overigens hebben we hier voldoende amarantsoorten in onze vaderlandse natuur. Daar hoeft geen exotische variant bij te komen.

Meegevoerd in zaadmengsels wordt hij overal ter wereld gretig uitgestrooid om hongerige vogels te voeren. Maar het zaad van de amarant is recentelijk bevorderd van vogelvoer naar superfood. Tegenwoordig zit het onooglijke zaad verpakt in trendy zakjes om de snel beïnvloedbare mens te bewegen om hun zuurverdiende geld te verkwisten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten